Voorbeelden van de door ons behandelde zaken

Een treinmachinist lijdt aan PTSS, werken ging niet meer.
Was er wel voldoende nazorg? Lees meer

Dit is het verhaal van Peter, vrijwel zijn gehele werkzame leven werkzaam als chauffeur in dienst van een transportbedrijf. Na ruim 10 jaar zonder noemenswaardige problemen te hebben (samen)gewerkt, werd een collega-chauffeur benoemd tot (hoofd)planner, tevens leidinggevende van Peter. Vanaf dat moment ging het tussen beiden mis: Peter kreeg in toenemende mate te maken met treiterijen, verbale en zelfs fysieke intimidatie door de planner. Toen Peter daarover, eerst bij de planner en toen dat niet hielp bij de werkgever zelf, zijn beklag deed, werd hij eerst uitgelachen en volstond een gesprek tussen werkgever en planner, waarbij deze werd opgedragen zich voortaan in te houden. Dat lukte (hem) niet en toen Peter dit opnieuw aan de kaak stelde volgden er weer enkele gesprekken, maar dat veranderde de houding en het gedrag van de planner niet. Op een gegeven moment, in 2009, was het incasseringsvermogen van Peter op en viel hij uit met (forse) psychische klachten waarvoor hij zich onder behandeling moest stellen. Na verloop van tijd werd hij volledig arbeidsongeschikt verklaard door het UWV en werd het dienstverband beëindigd.

Peter kaartte de zaak aan bij het Bureau Beroepsziekten FNV die de werkgever aansprakelijk stelde omdat zij niet had gezorgd voor veilige arbeidsomstandigheden. Dit werd van de hand gewezen waarna ons kantoor een aansprakelijkheidsprocedure is begonnen. De zaak werd in 1e instantie verloren omdat de rechtbank vond dat de werkgever zijn zorgverplichtingen jegens Peter was nagekomen. In hoger beroep oordeelde het gerechtshof anders: https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:GHSHE:2017:2234

Met verwijzing naar artikel 3 lid 2 Arbowet overwoog het hof dat een werkgever verplicht is te zorgen voor een beleid om psychosociale arbeidsbelasting zoveel als mogelijk te beperken en te voorkomen dat daardoor gezondheidsschade bij de werknemer ontstaat. In dit geval vond het hof dat de werkgever die verplichting onvoldoende had nageleefd zodat de werkgever aansprakelijk was vanwege schending van zorgverplichtingen. Omdat nog niet vaststond dat de psychische klachten van Peter daarvan het gevolg waren heeft het hof een deskundige (psychiater) benoemd die concludeerde dat er geen andere oorzaak voor de klachten bestond dan hetgeen Peter van de planner te verduren had gehad en het gebrek aan bescherming daartegen door de werkgever: https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:GHSHE:2019:593

Naar aanleiding van beide uitspraken is tussen Peter en de aansprakelijkheidsverzekeraar van de werkgever een schikking bereikt voor een bedrag van ruim € 166.000, waarmee de schade van Peter, o.a. bestaande uit inkomensverlies, te weinig pensioenopbouw en smartengeld grotendeels is vergoed. Het belangrijkste voor Peter is echter de erkenning voor hem persoonlijk en in het algemeen dat werkgevers zich niet alleen bewust zijn van intimidatie en pesterijen op de werkvloer maar dat de Arbowet ze verplicht om daar ook wat aan te doen.

Bijna 20 jaar werkt een lasser bij een metaalbedrijf. Bij lassen komt sowieso lasrook vrij. Dat is slecht voor de gezondheid. De werkgever moet daarom metingen laten doen om na te gaan wat de concentratie aan lasrook is . Meten is immers weten. En geeft de mogelijkheid de juiste maatregelen te treffen. Zoals goed afgestelde afzuiging of adembescherming. De werkgever heeft nooit metingen gedaan.

De lasser wordt in 2009 ziek. Hij krijgt COPD met longemfyseem en is aangewezen op een zuurstoffles. Zijn werk kan hij niet meer doen.

De werkgever wordt aansprakelijk gesteld door Bureau Beroepsziekten FNV, maar wil niet weten van een schikking. Daarom wordt de zaak aan de kantonrechter voorgelegd.

Eerst beslist de rechter in een tussenvonnis dat er een deskundigenonderzoek moet plaatsvinden om de blootstelling aan lasrook in te schatten. Omdat de werkgever de verplichte metingen nooit heeft laten doen, mag de werkgever de kosten van de deskundige betalen.

De deskundige concludeert dat er sprake is geweest van een blootstelling aan lasrook onder het wettelijke maximum van destijds. Maar wel boven het gezondheidskundige maximum, want dat is namelijk veel lager. De kans dat de ziekte van de lasser door de blootstelling aan lasrook is veroorzaakt is, schat de deskundige op minimaal 50%.

De kantonrechter vindt dat met een redelijke mate van zekerheid kan worden vastgesteld dat er verband bestaat tussen de werkzaamheden en de ziekte van de lasser. Dat de blootstelling onder het wettelijke maximum lag, betekent niet dat de werkgever aan de zorgplicht heeft voldaan. Het (veel lagere) gezondheidskundige maximum was al vanaf 1993 bekend. Dat de wetgever de regels pas heel laat aanpast, kan de werkgever dus niet baten.

De werkgever is aansprakelijk en moet de schade van de lasser betalen.
https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBROT:2018:10808

Een ambtenaar van de gemeente Utrecht kwam tijdens zijn werkzaamheden dagelijks geruime tijd in aanraking met vegetatie waarin teken kunnen voorkomen. Het werk vond plaats o.a. in natuurparken, bermen, baggergebieden en ruig begroeide verlaten gebieden. De ambtenaar heeft de ziekte van Lyme opgelopen en volgens hem kwam dat door zijn werkzaamheden. Een ambtenaar heeft recht op vergoeding van de schade die hij in de uitoefening van zijn werkzaamheden lijdt, als het bestuursorgaan zijn zorgplicht niet is nagekomen. De ambtenaar heeft een verzoek ingediend bij het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Utrecht om de aansprakelijkheid voor het letsel dat hij heeft opgelopen tijdens zijn werkzaamheden te erkennen. Het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Utrecht heeft dit verzoek afgewezen. De ambtenaar heeft tegen dit besluit beroep ingesteld.

In de beroepsprocedure heeft de bestuursrechter besloten dat er een causaal verband bestaat tussen de werkzaamheden van de ambtenaar en de opgelopen ziekte. De bestuursrechter oordeelt dat de verweerder niet aan zijn zorgplicht heeft voldaan en oordeelt dat het beroep gegrond is en de gemeente aansprakelijk.

Chroom VI zaken

Zes jaar lang werkt een werknemer op de afdeling assemblage van een grote kantoormeubelenfabrikant. Hier moet hij doorlopend zwaar tillen en in lastige houdingen werken. Hij krijgt fors last van zijn rug. De werkgever plaatst hem uiteindelijk over naar een afdeling met minder zwaar werk. Althans, volgens de werkgever. Want ook hier is nog regelmatig zwaar tilwerk. En als het even kan, moet de werknemer ook nog op zijn oude afdeling bijspringen. Na een dienstverband van 15 jaar wordt de werknemer ontslagen bij een reorganisatie. Dan merkt hij pas goed hoe beperkt hij is met zijn zere rug. Het lukt hem niet aan het werk te blijven en hij meldt zich ziek en komt uiteindelijk volledig in de WIA terecht.

Met behulp van zijn vakbond, de FNV, stelt hij de werkgever aansprakelijk. De werkgever wil niet van een schikking weten.

Advocaat Monique Verbeemen gaat voor de werknemer naar de kantonrechter. De werkgever beroept zich alleen op verjaring. Dat gaat er bij de kantonrechter niet in. De werkgever kan op de zitting helemaal niet uitleggen dat hij aan de zorgplicht richting de werknemer heeft voldaan. Wel vraagt de advocaat de kantonrechter om hierop alsnog te mogen terugkomen. Dat mag niet, de werkgever heeft zijn beurt voorbij laten gaan. De kantonrechter meent dat voldoende vaststaat dat de werknemer rugklachten door het werk heeft gekregen en dat zijn werkgever niet gezorgd heeft voor veilige werkomstandigheden. Hij wijst in zijn vonnis de vordering van de werknemer toe.

De werkgever gaat in hoger beroep bij het Gerechtshof. Ook daar kan de werkgever niet goed uitleggen waarom hij aan de zorgplicht zou hebben voldaan. In tegendeel, de werkgever overlegt allerlei stukken waaruit blijkt dat er wel gepraat werd over het veel te zware werk bij het bedrijf, maar dat er nooit echt actie is ondernomen om de situatie te verbeteren. Het Gerechtshof is het eens met het vonnis van de kantonrechter en stelt de werknemer in het gelijk.

Rechtbank: https://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:RBOBR:2021:2268

Hof: https://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:GHSHE:2023:2144

Een wat oudere dame verliest haar man als gevolg van asbest-kanker. Dat komt omdat haar man in zijn jonge jaren in een asbestfabriek gewerkt heeft. Haar man heeft via de bemiddeling van het Instituut Asbest Slachtoffers (IAS) van de oud-werkgever smartengeld ontvangen en een bescheiden voorschot op de verdere kosten. Een overlijden van een geliefde is op de eerste plaats natuurlijk heel verdrietig. Maar het kan ook financiële gevolgen hebben voor de achterblijvende partner. Het inkomen van meneer valt weg en mevrouw moet het maar alleen zien te rooien.

Mevrouw weet niet dat zij als weduwe ook een vordering heeft op de oude werkgever van haar man. Want dat heeft het IAS haar niet uitgelegd. Daar komt zij enkele jaren later pas achter als zij contact opneemt met het Comité Asbest Slachtoffers (CAS, www.comiteasbestslachtoffers.nl). Via het CAS komt zij in contact met advocaat Monique Verbeemen. Gelukkig is de vordering nog niet verjaard en kan alsnog een financiële regeling met de oud-werkgever worden getroffen. Schadevergoeding kan het verdriet natuurlijk nooit wegnemen. Maar het maakt het wel wat makkelijker om rond te komen.

Lycra-medewerkers en DuPont bereiken regeling voor de schadelijke gevolgen van de blootstelling aan het oplosmiddel DMAc in de jaren ‘80 en ‘90;

Uitspraak rechtbank Rotterdam 07-07-2022: ECLI:NL:RBROT:2022:5494

Mr. GJ Knotter heeft namens FNV een (collectieve) vordering ingesteld tegen bloemenveiling Flora Holland omdat werknemers van de technische dienst tot 2012 tijdens hun werkzaamheden – onbeschermd - zijn blootgesteld aan asbest. Alhoewel de werknemers (nog) niet ziek zijn geworden vond FNV het belangrijk om nu alvast door de rechtbank te laten vaststellen dat de blootstelling heeft plaatsgevonden, zonder dat de werknemers adequaat waren beschermd, en dat dit onrechtmatig was. Bekend is dat het 30 tot wel 50 jaar na blootstelling kan duren voordat mensen daardoor ziek worden. Voor het geval zich in de toekomst bij (één of meerdere) werknemers een asbestgerelateerde ziekte zou ontstaan staat door de uitspraak van de rechter (alvast) vast dat dit door de blootstelling bij Flora Holland is gebeurd.

De rechtbank heeft de vordering toegewezen en vastgesteld (voor recht verklaard) dat Flora Holland jegens FNV onrechtmatig heeft gehandeld.

https://www.letselschademagazine.nl/2023/RBAMS-190123

Werknemer stelt werkgever aansprakelijk voor het letsel dat hij heeft opgelopen in uitoefening van zijn vak. De werknemer is tijdens zijn werkzaamheden blootgesteld aan voor gezondheid gevaarlijke stoffen, waaronder thinner en andere schadelijke oplosmiddelen. Als gevolg van deze blootstelling heeft de werknemer gezondheidsklachten ontwikkeld. Deze gezondheidsklachten kunnen worden aangeduid als cognitieve functiestoornissen, concentratieproblemen, neuropsychologische afwijkingen en vermoeidheid. Ondanks dat het NCvB geen eenduidige OPS-diagnose (schildersziekte) heeft gegeven, is wel vastgesteld dat de gezondheidsklachten met het werk samenhingen. De zaak is geregeld.